فصل 1:
مقدمه
با كاربرد بيشتر مواد آلومينيومي و يا آلياژهاي آلومينيوم در قطعات مختلف ازجمله قعات خودرو،روشهاي مورد نياز براي توليد اين قطعات نيز گسترده‌تر شده‌اند، از جملة اين روشها دايكاست، ريژه،ريخته‌گري و... ميباشد.
كه از ميان اين روشها روش دايكاست يا تزريق با استفاده از فشار فرايند اجرا مي‌شود. ولي در ريژه كه ازروشهاي Low presure ميباشد از فشار استفاده نمي‌شود و با توجه به وزن مذاب تمام قالب پرمي‌شود.
در تمام اين روشها ممكن است با توجه به جنس آلومينيوم و يا عوامل چدن كاپيتاسيون گاز داخل قالب،وارد شدن مواد خارجي با لايه‌هاي اكسيد و انقباض‌هاي داخلي در درون قطعات و يا در سطح آنهاخوات وسكهايي بوجود مي‌آيد.
ايجاد اين خوات در قطعه اين قطعات به قطعات دورريز يا بلااستفاده تبديل مي‌كند كه اين امر درتوليدات قطعات در تيراژ بالا از لحاظ اقتصادي براي توليد كننده مقرون به صرفه نمي‌باشد.
بنابراين افزايش ضايعات تولديكنندگان به سوي راههاي كاهش اين ضايعات هدايت مي‌كند. از جمله‌روشهايي كه در اين راه مثمر ثمر واقع شده است روش Impregnation يا نشت‌بندي قطعات ميباشد.در اين روش كه بعدها در توضيحات بطور تفصيل در مورد آن صحبت خواهيم كرد، با استفاده از خلا وموادي به نام رزين اين خوات پر خواهند گشت و به اين ترتيب ضايعات توليدي به مراتب كمتر خواهدشد.
اين روش يك فرايند نهايي بسيار باارزش روي فلزات ميباشد كه بنا بر پاره‌اي از دلايل ناشناخته مانده‌است. اين تكنولوژي مربوط به اواخر سال 1940 ميلادي ميباشد كه بصورت گسترده در اوايل 1950اجرا شد. در اين روش از خلاء و فشار استفاده مي‌شود تا حفره‌هايي كه در عمل براي اكثر قطعات بوجودمي‌آيد توسط يك ماده پوشاننده كه بطور معمول چسب پلاستيك ميباشد پر مي‌شود.
فصل 2: چه نكاتي در مورد فرايند
1-2) مواد آب بندي
2-2) انواع فرايند
3-2) آب‌بندي توسط خلاء
4-2) انواع حفره ها
