بزهكاري اطفال و نوجوانان

مقدمه

يكي از مسائل پيچيده و ناراحت كننده فعلي كه توجه بسياري از محققين ، جامعه شناسان ،جرم شناسان و روانشناسان و متخصصين را به خود معطوف ساخته است موضوع مجرمين كم سن و سال يا اطفال و نوجوانان بزهكار ميباشد.

بزهكاري در معني و مفهوم لفظي عبارت است از ترك انجام وظيفه قانوني و يا ارتكاب عمل خطايي كه الزاماً عنوان جرم ندارد بهر حال اين اصطلاح غالباً معادل جرم و بويژه درباره جرايم ارتكابي از سوي اطفال و نوجوانان بكار ميرود. تعبير بزهكار در بعضي موارد به فردي نسبت داده ميشود كه صرفاً مرتكب جرم نشده بلكه بطور كلي فردي سركش و ضد اجتماعي است در مورد اطفال ميتوان به رفتارهاي اشاره كرد كه هر چند به ظاهر و به واقع جرم نيستند اما با توجه به اينكه اين رفتارها در دوره تكامل تكويني و رشد رواني بروز ميكنند ممكن است زمينه ساز ارتكاب بزه به معناي خاص يعني جرم شوند و گاه از همين كودك تبهكار ي حرفه اي بوجود بياورند از جمله اينگونه رفتارها ميتوان به ،فرار از مدرسه، توهين به بزرگترها ،تخريب اموال عمومي ،فرار از سلطه والدين و ولگردي اشاره كردبيترديد عوامل مختلفي دربروز اينگونه رفتارها از جانب كودك سهيم هستند و ميتوان از كمبودهاي عاطفي او در خانواده و اجتماع به عنوان يكي از مهمترين علل نام برد.

امروزه تقريباً در تمام جهان هر يك از كشوها براي اطفال و نوجواناني كه رفتار و تمايلات خاص خود را دارند به كار ميبرند،با وجود اين اسامي و عناوين كه براي اطفال و نوجوانان بزهكار به كار ميبرند آيا ميتوان تصور نمود كه هر طفل و نوجواني كه خود را با معيارهاي خانوادگي و اجتماعي هم آهنگ نسازد بالاخره روزي سر از جرگه بزهكاران در خواهد آورد.در اين خصوص در كشورهاي مختلف نظرات متفاوتي وجود دارد مثلاً در قاهره جمع كردن ته سيگار از خيابانه جرم است اطلاعات موجود از لاگوس و نيجريه نشان ميدهد كه سرپيچي و عدم اطاعت از والدين جرم مهم و بزرگي محسوب ميشود در فرانسه بلژيك سويس نيز عنوان بزهكار به طفلي اطلاق ميشود كه جرمي را به صورت خلاف و يا جنايت مرتكب شده باشد در ايران طفل بزهكار به شخصي كفتي ميشود كه مرتكب عملي گردد كه قانون و شرع ارتكاب آن را منع كرده است و يا ترك عملي كه انجام آن واجب و لازم دانسته چنين كسي در اسلام گنهكار و مجرم شناخته ميشود و اگر توبه نكند بايد مجازات شود چهبراي جرمش حد و حكم مشخصي تعيين شده يا نشده باشد و در صورت دوم به دستور حاكم شرع و مجتهد جامع الشرايط و مرجع صلاحيتدار تاذيب و تعزير ميشود.

بزهكاري در فضاي مجازي

بخش دوم

موضوع تحقيق:

پرخاشگري

مقدمه

بسياري از دانش پژوهان ، متفكران و مصلحان اجتماعي عصر حاضر را با نام هاي متفاوتي چون « عصر تكنيك » ، « عصر ارتباطات » ، « دهكده جهاني » و رهبري از راه دور ناميده اند . البته رهبري از راه دور نه تنها در مورد ماهواره ها و فضاپيماها صادق است ، بلكه هدايت از مسافت دور به وسيله رسانه هاي گروهي در مورد انسان نيز صدق مي كند .

تا قرن بيستم ، رهبري و ارشاد انسان رويارو و براساس ارتباط بود ، در صورتي كه در عصر حاضر ارتباطات يك طرفه و از راه دور صورت مي گيرد . به طوري كه بين شنونده و گوينده ، يا بهتر بگوييم بين موثر و متاثر به طور نسبي فاصله زيادي وجود دارد . برخي معتقدند كه رسانه هاي گروهي داراي چنان قدرتي هستند كه مي توانند نسلي تازه در تاريخ بشر پديد آورند ، نسلي كه با نسل هاي پيشين بسيار متفاوت است . لازرسفلد و مرتن (

مقدمه

موضوع اصلي جامعه شناسي سياسي بررسي رابطه ميان دولت و ساختار قدرت سياسي از يك سو و جامعه يا نيروها و گروههاي اجتماعي از سوي ديگر است. در اين كتاب نيز از چنين چشم اندازي به تحليل و بررسي جامعه سياسي در ايران مي پردازيم.

در گفتار نخست تصويري از طبقات اجتماعي و نيروهاي سياسي و منازعات سياسي در دوران پس از انقلاب اسلامي به دست مي دهيم و سپس براساس صورت بندي روابط متحول ميان نيروها و طبقات اجتماعي ماهيت دولت را در طي سالهاي 1360 تا 1376 تعيين مي كنيم.

در گفتار دوم با توضيح گشانهاي سياسي رايج در تاريخ معاصر ايران شيوه هاي ظهور و ساخت يابي صورتبنديهاي مختلف از نيروهاي اجتماعي و سياسي را در پرتو هر گشان نشان مي دهيم. از اين رو امكانات تحول در دولت ايدئولوژيك را با توجه به غلبه عناصر دولت جامع القوا، عناصر دموكراسي نمايشي و عناصر شبه دموكراسي به ترتيب در سه دورة 68 – 1358، 76 – 1368و 1376 به بعد بررسي مي كنيم. در ذيل همچنين بحث تحول در اشكال و شيوه هاي مشاركت سياسي را نيز توضيح مي دهيم.
در گفتار سوم نقش برخي بحرانهاي اساسي در دولت ايدئولوژيك بويژه بحرانهاي مشاركت و مشروعيت را در تحول خود آن بررسي خواهيم كرد.

در گفتار چهارم با توجه به ثبات و استمرار چشمگير دولت ايدئولوژيك بررسي خواهد شد كه تحول در دولت ايدئولوژيك تنها به بحرانهاي دروني محدود نمي شود، بلكه زمينه ها و عوامل بيروني تحول در آن را بايد درنظر گرفت.

در گفتار پنجم چنين زمينه ها و عواملي را در حوزة اجتماعي سياسي و فكري توضيح مي دهد.
در پايان در بخش جمع بندي و نتيجه گيري مفهوم دموكراتيزاسيون و خطوط كلي اصلاحات و دگرگوني سياسي در ايران بررسي مي شود.

چكيده

در خصوص ضرورت اجازه و رضايت شوهر براي عمل جراحي زن يا هر نوع امر پزشكي ديگر، ماده قانوني وجود ندارد و صرفاً بحث اجازه از خود فرد مطرح است. در بند 2 از ماده 59 قانون مجازات اسلامي تصريح گرديده : «هر نوع عمل جراحي يا طبي مشروع كه با رضايت شخص يا اوليا يا سرپرستان يا نمايندگان قانوني آنها و رعايت موازين فني و علمي و نظامات دولتي انجام شود ، در موارد فوري اخذ رضايت ضروري نخواهد بود ».

اما با توجه به اينكه خانواده حريم امن انسانها و محل ارتباط خاص نسبي و عاطفي و اخلاقي افراد با يكديگر و جايگاه رشد فضائل و كمالات انساني است، تمامي ملل در تلاش براي حفظ و ثبات هرچه تمام تر اين كانون مي باشند و براي نيل به هدف مزبور اولين و مهمترين گام تعيين مدير و سرپرستي كارآمد است. حق رياست اسلام براي خانواده به عنوان يك جامعه كوچك، سرپرست تعيين كرده و اين سمت را به مرد عطا نموده است. در مورد اعمال جراحي عمومي همانطور كه گفته شد نيازي به اخذ رضايت از همسر نيست و وي نمي تواند مانع انجام آن گردد. ولي در مورد اعمال جراحي مربوط به زنان و زايمان از آنجا كه بدون رضايت همسر انجام نمي گيرند، گاهي با وجود تأكيد پزشكان بر اقدام به عمل فوري يا قطع عضو، همسر بيمار حاضر به دادن رضايت نمي گردد و بيمار در معرض خطر قرار مي گيرد، از آنجا كه يكي از شروط مشروعيت اعمال پزشكان و جراحان، اخذ رضايت بيمار يا اولياء يا سرپرستان يا نمايندگان قانوني آنها مي باشد. بدون رضايت بيمار يا نماينده قانوني او، هيچ پزشكي حق اقدام پزشكي ندارد. در چنين مواردي بايد وضعيت مريض فوراً و كتباً به دادسرا اطلاع داده شود تا از طريق پزشكي قانوني با معاينه بيمار، گواهي قانوني كه متضمن مصلحت او باشد، صادر گردد تا زوج نتواند مانع از اقدامات پزشك گردد و چنانچه اين اقدام توسط مراكز درماني صورت نگيرد و جان زن يا آينده او در خطر باشد، بيمار مي تواند با رجوع به دادسرا و طرح ادعاي خود، موافقت مقامات قانوني را جلب نمايد. فرمي كه در اكثر بيمارستانها جهت امضا وجود دارد، فرم همراه مي باشد و هر كسي به عنوان همراه مي تواند اين فرم را امضا كند. همچنين زن مي تواند مطابق قانون خودش به عنوان صاحب نفس برگه را امضا كند.

البته همانطور كه در قانون مشاهده مي شود، اين امر شامل موارد فوري كه حال بيمار وخيم مي باشد نبوده و در چنين مواردي حتي بدون اجازه از خود بيمار يا همراه وي بيمارستان موظف است اقدامات ضروري را انجام دهد.