مختصري از زندگي نامه ي مولانا:

جلال الدين محمد بلـخي محمد بن حسين الخطيبي البكري درششم ربيـع الاول سـال604 هجـري دربلخ متولد شد. وي از بزرگترين شعـراي مشرق زمين است. پـدرش محمد بن حسين الخطيبي البكري ملقب به بهاء الدين ازبـزرگان مشايخ عصرخـود بـود وبه عـلت شهرت ومعـرفتي كه داشت مـورد حسـد سلطان محمد خوارزمشاه گرديد. ناچار فرار را برقرار ترجيح داد وبا پسرش جلاي وطن نمود وازطريق نيشابور ابتدا به زيارت شخ عطارنايل آمد وسپس از راه بغـداد به زيـارت مكه مشرف شدنـد وازآنجا به شهر ملطيه رفتند. ازآنجا به ولا رنده رفته ومدت هفت سال درآن شهر ماندند ودرآنجا بود كه جلال الدين تحت ارشاد پدرش قرارگرفت ودردانش ودين به مقاماتي رسيد. دراين زمان سلطان علاء الدين كيقباد از سلجوقيان روم از آنان دعوتي كرد وآنان بنا برايـن دعـوت به شهر قـونيه كه مقرحكومت سلطان بــود، عزيمت كردند. درشهرقـونيه بهاء الدين پـدر جلال الدين درتـاريخ هيجدهم ربيع الثاني سال 628 هجري دار فـاني را وداع گفت. جلال الدين تحصيلات مقدماتي را نـزد پـدر به پايان رسانيد وپس ازفـوت وي در خـدمت يكي از شاگردان پدرش، برهان الدين ترمذي كه درسال 629 هجري به قونيه آمده بود، تحصيل علم عرفان مي نمود وپس ازآن تحت ارشاد عارفي به نام شمس الدين تبريزي درآمد.

شمس الدين تبريزي با نبوغ معجزه آساي خود چنان تأثيري در روان وذوق جلا ل الدين نمود كه وي مـريـد شمس گشت وبه احـترام ويـاد مرادش بر تمام غـزليات خـود به جـاي نام خويشتن نـام شمس تبـريـزي را ذكـر نمود. مـولانـا جلا ل الدين پس از فـوت شمس سفـري به دمشق كـرد وپس از مراجعت مجددأ به ارشاد مردم پرداخت.