وحدت از ديدگاه امام خمينى (ره)؛ استراتژى يا تاكتيك// حسين ابوالفضلى

خبرگزاري شبستان: وحدت گرچه در ادبيات اسلامى كاربرد و نقش اساسى دارد، امّا در ادبيّات سياسى رايج كمتر مورد بررسى قرار گرفته است و آن‏چه در اين زمينه به‏كار رفته، بيشتر مفاهيمى است كه برترى يك شيوه و يا تفكّر را به دنبال داشته و بيشتر كاربرد خارجى دارد؛ مفاهيمى چون ناسيوناليسم، پان عربيسم، پان تركيسم و... از اين دسته به‏شمار مى‏رود، اما مفهوم وحدت در انديشه‏ى سياسى اسلام علاوه بر كاربرد در حوزه داخلى و خارجى، در هر مورد نمود مختلفى دارد. براى مثال وقتى سخن از «وحدت امت اسلامى» به‏ميان مى‏آيد، به معنى برداشتن مرزهاى جغرافيايى نيست، بلكه به معنى وحدت عمل و درك متقابل در خصوص موضوعات مشترك، حول مصالح اسلامى است.
از طرف ديگر، وقتى در محيط داخلى سخنى از وحدت به‏ميان مى‏آيد، نه‏تنها به معنى وحدت تفكّر يا سليقه است، بلكه به معنى وحدت عمل در زمينه‏ى منافع ملّى، اسلامى و قانون اساسى است؛ چيزى كه امروزه از آن به «وفاق اجتماعى» و يا انسجام داخلى و يا وحدت ملّى ياد مى‏شود.

از آن‏چه گفته شد، نقش و اهمّيت اين مفهوم در پيشبرد اهداف داخلى و خارجى جامعه‏ى اسلامى مشخص مى‏شود. از ديرباز از زمان «سيد جمال‏الدين اسدآبادى» تا زمان امام خمينى، مفهوم وحدت كاربرد زيادى داشته است. آن‏چه در اين‏جا مورد بررسى قرار مى‏گيرد، بررسى اين مفهوم در انديشه‏ى امام خمينى و بررسى آن در داخل و خارج است. ايشان همواره بر اين نكته چه قبل از پيروزى انقلاب و چه بعد از آن تاكيد مى‏نمودند و از نظر عملى نيز راهكارهاى زيادى را براى تقريب و تحريك احساسات مسلمانان حول محور مصالح اسلامى وضع كرده‏اند.

الف) مفهوم وحدت در قرآن