مديريت استراتژيك
در دنياي كنوني با توجه به نوسانات و تغييرات زياد عوامل موثر بر جو سازمان اتخاذ تصميم‌ها و سياست‌ها نياز به تحليل توأم عوامل محيط خارجي و محيط داخلي دارد. برنامه ريزي استراتژيك و يا در سطحي وسيع‌تر، مديريت استراتژيك روشي است كه تصميم گيري در سازمان را با كمك تجزيه و تحليل عوامل فوق و متعادل بين اين محيط‌ها امكان پذير مي‌سازد.
مديريت استراتژيك در واقع عبارتست از: مجموعه مطالعات و تصميم‌هايي كه به طرح و اجراي استراتژي‌هاي متناسب با شرايط بيروني و داخلي سازمان منتهي شده و در نهايت دستيابي به اهداف سازمان را امكان پذير مي‌سازد «با اين توضيح كه حتي اهداف سازمان در چارچوب چنين مديريتي، زاييده مطالعه و سنجش عوامل تأثيرگذار مي‌باشد»
براي آنكه اصطلاحات بكار برده شده واضح‌تر شده و درك عميق‌تري از موضوع به ما بدهد ابتدا به تعريف تعدادي از اين اصطلاحات مي‌پردازيم:
1) مديريت استراتژيك: جرياني از تصميمات و فعاليت‌هايي است كه منجر به انتخاب استراتژي يا استراتژي‌هاي موثر گرديده و شركت را در راه رسيدن به اهدافشان ياري مي‌نمايد همچنين استراتژيست‌ها بدينوسيله اهداف را تعيين نكرده و تصميمات استراتژيك اتخاذ مي‌نمايند.
2) تصميمات استراتژيك: وسيله‌اي براي رسيدن به نتايج مورد انتظار بوده و در بر گيرنده حيطه فعاليت‌هاي بازرگاني، بازارهاي محصول و خدمات، وظايف اجرايي و خط مشي‌هاي سازمان مي‌باشد.
3) خطي مشي‌ها: راهنماي عمل بوده و نشان مي‌دهند كه تخصيص منابع و واگذاري وظايف و مسئوليت‌ها به چه نحو بايستي صورت گيرد تا مديران بخش‌ها استراتژي هاي تعيين شده را به طور مناسب اجرا نمايند.