چكيده:

يكي از مسائل عمده در صنعت شيشه كمينه كردن اتلاف برش ايجاد شده هنگام بريدن قطعات بزرگ به تكه‌هاي كوچك مي‌باشد. در بحث و كاربردها قطعات در كارگاه توليد مي‌شوند. بسياري از اندازه‌هاي متفاوت قطعات قابل كاربرد هستند و قيد و بندهاي فني تعدد الگوهاي برش را به توليد تنها يك نوع تكه در قطعه محدود مي‌سازد.

بنابراين در يفاتن زير مجموعة بهينه‌اي از الگوهاي برش متمركز نمي‌شويم بلكه در انتخاب زيرمجموعة بهينه‌اي شامل تعداد محدودي از اندازه‌ها براي قطعات بريده شده تلاش مي‌كنيم.

در اين مقاله در مورد فرموله كردن برنامة خطي ۰-۱ جهت حل اين مسئله براساس الگوي «متوسط P» بحث مي‌كنيم. اطلاعات به دست آمده از آزمون اين برنامه در عمل، كاهش قابل ملاحظه‌اي را در اتلاف ناشي از برش در عمليات كارگاه موردنظر نشان مي‌دهد. و به طور واضح در روش‌هاي دقيق مرسوم، از ملاحظات محاسبة زمان به نتايج بهتري مي‌رسد.

لغات كليدي: كمينه كردن اتلاف برش، مسئله تركيب، مسئله «متوسط ـ P»، برنامه‌ريزي اعداد صحيح (interger program)

۱. معرفي

يكي از مسائل عمده بسياري از توليدكنندگان كمينه كردن اتلاف برش ناشي از بريدن قطعات بزرگ به تكه‌هاي كوچك مي‌باشد. اين مسئله به طور عمومي به عنوان «برش قطعات» شناخته مي‌شود [۵] و به نحو گسترده‌اي و به روش‌هاي مختلف، مطابق با ديدگاه فني فرايند توليد، محدوديتها و اهداف آن، مورد مطالعه قرار گرفته است. يك بخش مهم و مشكل مسئله هنگامي است كه سازماندهي (نصب) نيز شامل مي‌شود.