* منشاء تاريخي نفاق

قبل از ظهور اسلام، دو قبيله اوس و خزرج در نزاعي دايمي سال‌ها عليه يكديگر مبارزه مي‌كردند. مقارن ظهور اسلام هماهنگي‌هايي بين اين دو قبيله به وجود آمد. هر دو درصدد رفع اختلافات و پايان بخشيدن به نزاع كهن و اتحاد با يكديگر بودند و براي ايجاد چنين وحدتي پذيرش رهبري مشتركي براي هر دو قبيله لازم بود. قرار بود فردي به نام «عبدالله بن ابي» را كه از اشراف قبيله اوس بود به رهبري خويش برگزينند. لكن انعقاد پيمان معروف به عقبه كه مفاد اصلي آن موضوع رهبري پيامبر بود، وضع را كاملاً دگرگون كرد. آنها از پيامبر درخواست كردند كه چنانچه به اختلافات فيمابين دو قبيله پايان دهد او را عزيزترين خويشاوند خويش خواهند دانست و مطيع او خواهند شد.

با ورود پيامبر به يثرب و موفقيت انو در جهت برطرف كردن موارد اختلاف، مردم به او ايمان آوردند و عبدالله بن ابي از موقعيت و توجه عمومي افتاد و خود به خود به انزوا كشيده شد. به همين دليل كينه پيامبر را در دل گرفت و با شيوه‌هاي پيچيده از درون درصدد نابودي و متلاشي كردن تشكيلات نوپاي اسلام بر آمد. پيامبر نيز متقابلاً با او و همدستانش برخورد مي‌كند. در جاهايي كه مناسب است راهنمايي و ارشاد و تأليف قلوب مي‌نمايد گاهي نيز لازم است كه در مقابل توطئه‌ها آنان بايستد و قاطعيت به خرج دهد. نحوه عملكرد پيامبر و موضع گيري‌هاي ايشان در برخورد يا منافقين در آيات قرآن منعكس است.

* شيوه‌برخورد با اين پديده

براي جلوگيري از دسيسه‌ها و آسيب‌هاي اين جريان به طور كلي دو روش برخورد را مي‌توان در پيش گرفت:

1- برخود تشكيلاتي وعملي با اين جريان و تكيه بر نفي و حذف آنها.

2- آگاه كردن توده‌ها و آشكار كردن مواضع واقعي اين جريان در روش ‌اول دو جريان در تقابل با يكديگر قرار مي‌گيرند و عليه يكديگر جبهه بندي مي‌كنند. نتيجه اين سير به برخورد‌هاي عملي و فيزيكي نيز كشيده مي‌شود.

در روش‌دوم تلاش عمده بر حذف و نفي جريان مقابل نيست بلكه در جذب عناصر ساده و صادقي است كه فريب شعارها و ادعاهاي كاذب را مي‌خورند. به جاي نفي ادعاها و شعارها آنها را دعوت مي‌كند به شعار و ادعا‌ها عمل كنند.

به نظر مي‌آيد خط مشي پيامبر بر روش دوم منطبق بوده است.

* توصيف و تبيين پديده نفاق

تكيه قرآن بر اين است كه در قدم اول بايد منافقين خوب شناخته شوند چون آنها آنچه را در سينه دارند پنهان مي‌كنند و به راحتي نمي‌توان آنها را شناخت و در صورت عدم شناسايي نمي‌توان برخورد مناسب و بجايي با آنها داشت. قرآن در آيات بسياري ويژگي‌هاي منافقين را توضيح مي‌دهد تا كاملاً آنها را معرفي كند. اما اين توضيف نيز جدا از عمل اجتماعي نيست.

- موضوع اول

بررسي خلقت جهان:

1- آيا خلقت اين جهان هدفدار مي باشد؟ سوره دخان آيه 38 و سوره آل عمران آيه 191

2- هدف از خلقت اين جهان هستي؟ حديث قدسي

3- هدف از خلقت انسان چيست؟

2- موضوع دوم

بررسي انسان كامل از ديدگاه اسلام و مكتب هايي نظير: عقليون، عرف، قدرت و نظر اسلام درباره اين مكتب ها:

1- تعريف انسان كامل و اهميت آن؟

2- راههاي شناخت انسان كامل از نظر اسلام؟ 1- قرآن و سنت 2- ديدن عيني افراد

3- فرق تمام و كمال؟

4- تاريخچه تعبير انسان كامل؟

5- انسان مسخ شده؟

6- علت تفاوت كمال در انسان با ساير موجودات؟ شعر مولوي

7- نظر روحيون و ماديون در مورد انسان؟

8- مكتب عقليون؟ و نظر اسلام؟ اشكالاتي كه به اين مكتب وارد مي شود؟

9- مكتب عرفا؟ اشكالاتي كه به اين مكتب وارد مي شود و نظر اسلام؟

10- مكتب قدرت؟ اشكالاتي كه به اين مكتب وارد مي شود و نظر اسلام؟

3- موضوع سوم

بررسي مرگ و عالم برزخ:

1- انديشه مرگ و حقيقت مرگ و نظر اسلام؟

2- مرگ و اقسام آن؟ ارادي و طبيعي

3- انسان و مرگ؟ سخن حضرت علي (ع)

4- ترس از مرگ؟ ديدگاه ابن سينا

5- چگونگي نظام برزخي؟ عالم هستي، ملكوت و برزخ، جبروت

6- برزخ در آيات و روايات؟ جايگاه اين عالم كجاست؟

7- پرسش قبر؟ 1- مومنان 2- كافران

موضوع چهارم

بررسي روز قيامت:

1- توصيف قيامت از نظر قرآن؟

2- علائم قيامت؟ حوادث طبيعي، حوادث اجتماعي و اخلاقي (سخن پيامبر اكرم (ص))

3- زمان رسيدن قيامت؟ حديث امام صادق (ع)

4- نفخ صور؟

5- توصيف چگونگي روح در محشر؟

6- روايتي از موازي بودن روز محشر؟

(استاد راهنما: استاد منصفي)

منابع:

انسان كامل (استاد مرتضي مطهري)

عروج روح (استاد محمد شجاعي)

قيام قيامت (استاد محمد شجاعي)

سياحت در قيامت (قرآن و ترجمه تفسير الميزان)

آيا خلقت اين جهان هستي داراي هدف مي باشد يا خير؟

براي پاسخ به اين سوال دو بينش وجود دارد. 1- بينش توحيدي 2- بينش مادي

بينش مادي يعني اين كه اين جهان خود به خود خلق شده و خالقي ندارد كه قرآن كريم در پاسخ مي فرمايد: آيه سي و هشتم سوره دخان.

«خداوند هرگز آسمانها و زمين را و آنچه بين آن دو هست را به بازيچه خلق نكرده است.»

اما در بينش توحيدي اعتقاد بر اين است كه جهان با اراده خداوند خلق شده و هدف دار مي باشد. سوره آل عمران آيه 191

«در اين آيه اشاره شده است كه اهل توحيد در هر حالت ايستاده، نشسته، و خفتن خدا را ياد مي كنند و دائم فكر در خلقت آسمانها و زمين كرده و گويند پروردگار اين دستگاه با عظمت را بيهوده نيافريده»

پس ما متوجه مي شويم كه خلقت اين جهان هدفدار مي باشد.

هدف از خلقت جهان هستي چيست؟

با كمي تفكر متوجه مي شويم كه در اين عالم تنها موجودي كه از ويژگي هاي خاصي برخوردار است انسان مي باشد كه تمامي موجودات در خدمت او هستند. حديثي قدسي از خداوند در اين باره: يابن آدم خلقت الاشياء لاجلك معني حديث «اي انسان همه چيز را براي تو و بخاطر تو خلق كرد» در واقع خداوند اين جهان را بخاطر انسان آفريد تا انسان با استفاده از امكانات خود را به سر منزل نهايي برساند.

مقدمه:

1- ضروت مسئله حجاب و عفاف-----------------------------2

2-جوانان؛ حجاب و ناهنجاري‌ها-----------------------------4

3-بهينه كردن حجاب در نوجوانان و جوانان-------------------8

4-رابطه ببين حجاب وبالندگي جوانان -----------------------9

5-الگوي مناسب رفتار نوجوانان ----------------------------9

6-- ضرورت طرح حجاب در جوانان از نظر اسلام --------------12

7- ضرورت طرح عفاف در جوانان---------------------------14

8- احكام پوشش----------------------------------------15

9- عدم رعايت حجاب اسلامي در جوانان جامعه---------------16

10- راهكارهاي گسترش عفاف و حجاب در جامعه و انگيزش جوانان--17

11-پوشش و لباس تقوي در قرآن--------------------------19

12-

واژه شناسي

اصولاً واژه شيعه به چه معنا است؟به منظور روشن‏تر شدن بحث، بررسي معناي لغوي و اصطلاحاتي اين واژه ضرورت دارد: شيعه در لغت كتاب‏هايي چون «القاموس المحيط»1، «تاج العروس»2 «لسان العرب»3 و «النهاية ابن اثير»4 شيعه را داراي معاني زير دانسته‏اند:1- پيرو و ياور در اين كتب آمده است: «شيعة الرجل اي اتباعه و انصار؛5 شيعه فرد يعني پيروان و ياورانش» در قرآن كريم نيز اين واژه در اين معنا به كار رفته است ؛ چنان كه در داستان حضرت موسي(ع) مي‏خوانيم: در فوجد فيها رجلين يقتتلان هذا من شيعته و هذا من عدوه ؛6حضرت موسي(ع) در شهر با دو نفر برخورد كرد كه با هم در نزاع بودند يكي از آن‏ها از پيروانش بود و ديگري ازدشمنان اودرباره اين معنا توجه به د و نكته ضرورت دارد:

تاريخچه پيدايش شيعه در ايران

شيعه علوي

شيعه و تجدد خواهي

مقدمه

براي بررسي شيعه و مقوله تجدد، گفته ها ونوشته هاي رهبر كبير انقلاب از تمام منابع افضل تر و روشن تر مي باشد. در همين راستا براي تدوين و تنظيم اين تحقيق از گفته هاي امام خميني (ره) بهره برده شده است، تا بحث به روشني تبيين گردد.

امام خميني(ره) گفتمان تجدد اسلامي  

فهرست مطالب:

1.معني لغوي غيبت 

2.معني اصطلاحي غيبت 

3.غيبت از نظر مقام معظم رهبري

4.غيبت از نظر آية الله سبحاني

5.اقسام غيبت از تظر آية الله سبحاني

• ·

مقدمه

در قسمت هاي پيشين دريافتيم كه مهمترين وظيفه زن پرداختن به تربيت فرزندان و انجام وظايف همسري است؛ امام اين تنها وظيفه شرعي زن مسلمان نيست، بلكه با توجه به آيات قرآن و روايات ائمه اطهار (ع) دريافتيم كه زنان در نظام اسلامي، جايگاهي همانند مردان دارند و مخاطب دستورات اسلامي، انسان است و اوست كه بار سنگين مسئوليت پذيري را كه آسمان ها و زمين و كوه ها تحمل پذيرشش را نداشتند بر دوش گرفت.

تكاليف و ارزش هاي الهي به صورت يكسان، شامل زن و مرد است و آنان در قبال امور مسلمان مسئولند و بايد بآن اهتمام ورزند.

سيره ي معسومان (ع) نيز بر شركت زنان در فعاليت هاي مختلف اجتماعي، سياسي، فرهنگي دلالت دارد.

به عنوان نمونه، مي توان از تلاش سياسي حضرت زهرا (ع) در احقاق حق جامعه ياد كرد، چرا كه اگر رهبري شايسته از صحنه ي اجتماع كنار نهاده شود، حق جامعه كه از داشتن آن بي بهره شده است.

پايمال مي شود. و همچنين در احقاق حق همسرش و آن رويا رويي عظيم ايشان با حاكميت زمان حضور حضرت زينب (ع) در نشان دادن استواري و حق مداري حسين (ع) و كربلاييان در پيروي از حسين (ع) نمايان ساختن ادعاهاي باطل يزيد و يزيديان نيز نمونه ديگري از اين نقش آفريني هاست و فعاليت سوده و رفيده... و شركت زنان ديگر در بيعت، هجرت و جهاد... با اينكه شرايط اجتماعي در صدر اسلام به گونه اي نبود كه عرصه براي فعاليت سياسي زنان باشد. اما در عين حال مقتضاي آموزه هاي اسلام نه آن است كه رخ داده بود، بلكه چنانچه آورديم و مي آورين زنان هم مي توانند – و در برخي موارد بايد- در كنار انجام وظيفه ي اساسي همسري و مادري به انجام وظايف ديگر نيز قيام كنند. قطعا وظيفه ي زن فقط در همسر داري و تربيت فرزند خلاصه نمي شود.

از نظر فقها، مشاركت زنان در امور اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي ... با حفظ حريم عفاف و پوشش، به شرط آنكه بر وظيفه ي اساسي آنان در خانواده لطمه نزند، جايز مي باشد. اما درباره ي مشروعيت يا عدم مشروعيت فعاليت سياسي زنان، فقها اختلاف نظر دارند. برخي اين امر را به طور كامل ممنوع مي دانند و عده اي ديگر به طور مطلق جايز و برخي هم معتقدند كه بعضي از فعاليت هاي سياسي براي زنان جايز و بعضي ديگر غير مشروع و ممنوع است.